Litium polimeer battery

litium polimeer battery

Litiumpolimeerbattery is 'n tipe herlaaibare battery in 'n klein vormfaktor. Hierdie batterye is ideaal vir mobiele toestelle wat meer as 3 watt maar minder as 7 watt benodig, soos skootrekenaars en selfone. Litiumpolimeerbatterye is vernoem na die mengsel van litiumione en polimere ('n stof met groot molekules) waaruit hul konstruksie bestaan.

Die litiumpolimeerbattery is in die laat 1980's deur navorsers uitgevind en geskep. Die eerste litiumpolimeerbattery-prototipe is in 1994 vir mediese noodgebruik ontwikkel, en sowat 10 jaar ná sy skepping is dit op satelliete en ruimtetuie gebruik. Die litiumpolimeerbattery word sedert 2004 in selfone gebruik, wat is toe Sony die eerste kommersieel beskikbare selfoon vervaardig het met 'n litiumioonbattery.

Litium-polimeerbatterye verskil van litiumioonbatterye omdat hulle nie 'n skeiding tussen die positiewe en negatiewe elektrodes het nie. Die polimere wat in hierdie batterye gebruik word, het 'n konsekwentheid soortgelyk aan dié van jellie, en daarom word hulle dikwels jelselle genoem. Litiumpolimeerbatterye het ook die voordeel dat hulle minder geneig is om elektrolietlekkasie te ervaar in vergelyking met ander tipes litiumioonbatterye omdat daar geen skeier teenwoordig is nie.

Die risiko van elektrolietlekkasie kom selfs by sommige nie-litiumpolimeermodelle voor. Terwyl die battery in voorkoms soortgelyk is aan ander litiumioonbatterye, verskil die materiale wat daarin gebruik word as dié van tradisionele litiumioonbatterye. Die vloeibare elektroliet wat die positiewe en negatiewe pole binne 'n tipiese litiumioonbattery verbind, is saamgestel uit kaliumhidroksied of litiumhidroksied, wat tydens laai met die grafiet in die positiewe elektrode reageer.

Nog 'n komponent van 'n nuttige litiumioonbattery is grafiet, wat deur chemiese reaksie met die elektroliet 'n soliede massa vorm wat koolstofdioksiedpentoksied genoem word, wat as 'n isolator funksioneer. In 'n litiumpolimeerbattery bestaan ​​die elektroliet egter uit poli(etileenoksied) en poli(vinielideenfluoried), so daar is geen behoefte aan grafiet of enige ander vorm van koolstof nie. Polimere is materiale wat groot molekules is, wat hoë temperature en sekere korrosie kan weerstaan.

Die polimere wat in litiumpolimeerbatterye gebruik word, verskaf die materiaal wat 'n jelagtige konsekwentheid ontwikkel in vergelyking met ander tipes litiumioonbatterye. Die elektroliet is saamgestel uit 'n organiese oplosmiddel wat sonder litium vervaardig kan word, so dit word die mees koste-effektiewe tipe battery.

Litiumpolimeerbatterye word in baie toepassings gebruik omdat hulle buigsaam is en hoë temperature beter kan verduur as ander tipes litiumioonbatterye. Hulle weeg ook minder as hul voorgangers, wat 'n gebruiker in staat stel om 'n mobiele toestel langer vas te hou sonder om ongemak of pyn in hul polse en hande te ervaar.