Waarom intelligente bril nie so nuttig en beperkend is nie?

Alles wat ons op ons liggaam kan dra, word intelligent, vanaf selfone. Maar nou kom die probleem. Beide selfone en horlosies het sukses behaal, terwyl slimbrille blykbaar konsekwent misluk het. Waar is die probleem? Is daar nou iets wat die moeite werd is om te koop?

Uduidelike funksie

Dit kan wyd aanvaar intelligente produkte, daar is 'n groot uitgangspunt: dit los die probleme op wat nie voorheen opgelos is nie, en mense het meer nodig. Die selfoon los te veel probleme op, en die horlosie-armband los die probleem op om hartklop, staptelling en selfs GPS-spoor van die aksie na te gaan. Wat van slimbril?

"Slimbril" geïntegreer met kamera en headset.

Die bedryf het in drie rigtings probeer:
Kombineer met oorfone om die probleem van luister op te los.
Los die kykprobleem op deur die retina-projeksieskerm te gebruik, maar die oplossing is nie goed nie.
Los die skietprobleem op en integreer 'n kamera op die raam.

Nou kom die probleem. Dit lyk asof nie een van hierdie funksies net nodig is nie. Behalwe vir oorfone, as jy die dele wil aanskakel, kan jy sekere bewerkings uitvoer. Die geïntegreerde skietfunksie van die bril het baie walging in die buiteland veroorsaak: dit kan die privaatheid van die persoon wat afgeneem word, inbreuk maak.

Tegnies moeilik
Aan die ander kant is die beperking op die ontwikkeling van slimbrille 'n tegniese probleem. Die sleutel hiervoor is dat daar nog nooit 'n goeie oplossing vir gebruikers was nie.

Google Glass los 'n paar probleme op.

Die Google Glass-oplossing is 'n klein LCD-skerm. Die hoë koste van hierdie LCD-skerm het daartoe gelei dat Google Glass destyds baie duur verkoop het, die prys was so hoog as 1,500 20,000 Amerikaanse dollar, en dit is verskeie kere in China verkoop en selfs vir meer as XNUMX XNUMX verkoop. En Google het nie aan die gebruik daarvan gedink nie, want die stemopdrag was destyds nie volwasse en onvolmaak nie. As jy nie die menslike stemopdrag kan verstaan ​​nie, dan hang die invoer af van die selfoon, wat net gelykstaande is aan 'n uitgebreide skerm, en die skerm is klein, en die resolusie is klein. Nie lank nie.

Die tegnologie vir direkte beelding van klein toestelle op die retina is nog in ontwikkeling.

Enigiemand wat 'n nuwe motor bestuur het, weet dat die voertuig nou 'n HUD-funksie het, wat 'n kop-op-skerm is. Hierdie tegnologie kan spoed, navigasie-inligting, ensovoorts op die skerm projekteer. Kan gewone bril dus ook hierdie soort projeksie bereik? Die antwoord is nee; geen sulke tegnologie kan 'n laag van 'n beeld direk op die retina projekteer nie.

AR-toerusting is tans steeds betekenisvol, wat nie die probleem van dragerief kan oplos nie.

AR en VR kan nog een beeld voor jou bereik, maar VR kan nie die probleem oplos om na die wêreld te kyk nie. Die hoë koste en omvangrykheid van AR-brille is ook 'n probleem. Tans is AR meer vir kommersiële en industriële gebruik, en VR is meer gefokus op speletjies. Dit is nie 'n oplossing vir daaglikse drag nie. Natuurlik word dit nie as daaglikse drag beskou wanneer dit ontwikkel word nie.

Batterylewe is 'n swakheid.

Brille is nie 'n produk wat van tyd tot tyd afgehaal en herlaai kan word nie. Ongeag bysiendheid en langsiendheid, is dit nie 'n opsie om die bril af te haal nie. Dit behels batterylewekwessies. Hierdie probleem is nie of Dit dit kan oplos nie, maar 'n trade-off.

AirPods het slegs 'n paar uur se batterylewe op 'n enkele lading.

Nou gewone bril, metaal raam hars lense, die totale massa is slegs tientalle gram. Maar as die stroombaan, funksionele modules, en die belangrikste, AR-brilbatterye ingesit word, sal die gewig skerp toeneem, en hoeveel dit sal toeneem, wat 'n toets vir menslike ore is. As dit nie geskik is nie, sal dit uitputtend wees. Maar as dit lig is, is die batterylewe oor die algemeen nie goed nie, en die battery-energiedigtheid is steeds die moeilikheid van die Nobelprys.

Zuckerberg bevorder Ray-Ban se stories.

Ray-Ban se stories luister vir 3 uur na musiek. Dit spruit uit die huidige balans van batterygewig en batterylewe. Oorfone en brille het nie te hoë intelligensie nodig nie, maar dit kan nie goed gedoen word binne die omvang van die gebruiker se ore nie—uithouvermoë.

Nou kan gesê word dat dit 'n tydperk van verwarring is. As bril met baie gebruikers, het gewigsbeperkings gelei tot beperkte funksies en batterylewe. Daar is tans geen fassinerende deurbrake in tegnologie nie. Onder die uitgangspunt van kopstukke en selfone is gebruikers se vraag na slimbrille gebrekkig. Tesame met gebruikerspynpunte, is hierdie kombinasies ingewikkeld, en nou blyk dit dat net luister na musiek steeds gebruik kan word.